Άνθρωποι - απομεινάρια της ιστορίας του τόπου τους.
Στην πλειοψηφία τους, γεννιούνται και πεθαίνουν «ριζωμένοι» στα πατρικά τους χώματα. Κανείς τους όμως ποτέ δεν είδε το γενέθλιο τόπο του ως ένα στενάχωρο όριο. Στα πρόσωπά τους πλανώνται σε όμοιες αναλογίες η ομορφιά και ο καημός, η χαρά και το παράπονο. Κάτω από τα βαριά, αποφασιστικά χαρακτηριστικά των ρυτίδων τους, έχουν ζωγραφισμένο το συνωμοτικό χαμόγελο της ζωής και στη ματιά τους κρύβονται τα μυστικά των τόπων τους. Αναδίδοντας μια παράδοξη οικειότητα, διατηρώντας ατόφιες τις πολιτισμικές καταβολές, όπως τις κληρονόμησαν από τους προγόνους τους.
Αφημένοι στη μοίρα τους, ακόμη εξημερώνουν βουνά, λίμνες, φαράγγια και χτίζουν καλντερίμια, βρύσες, τα σπίτια τους. Μεγαλωμένοι μέσα σε στερήσεις, η ψυχή τους είναι γεμάτη μαλάματα, τα οποία μπορούν να τα προσφέρουν στις επόμενες γενιές.
–
Greece
Το μονον της ζωης τουσ ταξειδιον
traditional folks
Πώς αποτυπώνεται στα ανθρώπινα πρόσωπα της ελληνικής επαρχίας η ωριμότητα, το μαρτύριο της μοναξιάς, η οικειότητα, η δύναμη της ελπίδας και, εντέλει, η αγάπη; Πώς γίνεται τα ίδια σκληρά πρόσωπα ν’ αποπνέουν τόση ευαισθησία;
Αφουγκράσου τους
Ορμώμενοι από το αριστουργηματικό διήγημα του Βιζυηνού «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον», και σε μια πολύμηνη προσπάθεια κοινωνικής φωτογραφικής καταγραφής, συλλάβαμε ανθρώπινες ψηφίδες από τη εσχατιές της Ελλάδας και καταγράψαμε φευγαλέες στιγμές από τη μοναχική καθημερινότητά τους. Ο σκοπός μας δεν είναι να πάμε να δούμε μόνο ωραίες τοποθεσίες, αλλά να γνωρίσουμε τον κόσμο με τα μικρά του ονόματα, να ψηλαφίζουμε τις προσωπικές του ιστορίες. Παρατηρώντας τους ανθρώπους πέρα από τους χάρτες και τοποθετώντας τη μία ιστορία δίπλα στην άλλη, ενώνοντάς τες με δικές μας εμπειρίες.
