Λίγο πριν ανοίξουν τα σύνορα για την υποδοχή των πρώτων τουριστών στην χώρα μας μετά το lockdown λόγω κορονοϊού, ομάδα του SteMajourneys κατέγραψε τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης σε συνθήκες που ελπίζουμε να μην ξαναζήσουμε. Ξεναγοί και φύλακες στα πόστα τους και μόλις 6 άτομα ως επισκέπτες!

Περιηγητικά αθηναιογραφήματα

Ήταν μία από εκείνες τις πρώιμες καλοκαιρινές μέρες που είναι τόσο ωραίες και δεν ξέρεις τι να πρωτοκάνεις, με το ελληνικό καλοκαίρι να προσπαθεί να κερδίσει ένα ακόμα στοίχημα, αυτό της έναρξης της σεζόν στη μετά-κορονοϊού εποχή. Συνδυάζοντας την ''ποιητικότητα'' της στιγμής και τη διάθεση για παρατήρηση, ξεκινήσαμε ν' ανηφορίζουμε τον λόφο της Ακρόπολης με τις κάμερες ανά χείρας, προκειμένου ν' απαθανατίσουμε επισκέπτες και μνημεία. Ή μάλλον πιο σωστά, τα μνημεία χωρίς επισκέπτες. Ο Ιερός Βράχος και σύμβολο της Αθήνας, καλυμμένος πάντα με σκαλωσιές έμοιαζε με ήσυχο ‘‘πέτρινο κήπου’’, στην κορυφή ενός αλλοπρόσαλλου βουβού κόσμου. Φτάσαμε στα σκαλιά που οδηγούν στον Παρθενώνα, κι αφού χαιρετήσαμε τους φύλακες που χάζευαν κι αυτοί τον άδειο χώρο, όλα ήταν γαλήνια και διακριτικά χωρίς τα selfie sticks των τουριστών και τα keep a safe distance please. Τελικά απολαύσαμε μια μοναδική ‘‘κατανυκτική’’ εμπειρία που θα μας ακολουθεί σίγουρα για καιρό και μας έκανε να αγαπήσουμε ξανά τον ιδιαίτερο αυτό αρχαιολογικό χώρο, σαν να ήταν και πάλι ολόδικός μας.

Η επανάκτηση της πόλης

Η Αθήνα ουδέποτε υπήρξε κεκτηµένο των ντόπιων - που ευλογήθηκαν με τη θέα της Ακρόπολης -, αν και την κρατούν βαθιά µέσα στη συνείδησή τους. Γιατί άραγε; Τώρα που κανένας τουρίστας δεν ανεβαίνει στην Ακρόπολη πρέπει να την επισκεφτούμε εμείς. Να δούμε επιτέλους όσα αληθινά βλέπει κανείς όταν δεν βιάζεται στην διαδρομή του. Ο ήλιος εξακολουθεί να βάφει το μάρμαρό της με το ίδιο εκείνο μαγικό χρώμα. Και τα πουλιά που κουρνιάζουν στις πέτρες της πηγαινοέρχονται αμέριμνα, διατηρώντας ιστορίες και εικόνες από τους αιώνες της.