Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας

Φλώρινα, η βασίλισσα του κρύου στην Ελλάδα, η πόλη των καλλιτεχνών με μεγάλη παράδοση στις τέχνες (και κυρίως στη ζωγραφική), η πόλη-μούσα του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου… 

Μια σχολή αφιερωμένη στην Τέχνη δε θα μπορούσε να λείπει από εδώ, κι έτσι, από το 2006, κοντά στα σύνορα με τη Β. Μακεδονία και 3 περίπου χλμ. από το κέντρο της πόλης, ιδρύθηκε το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, μια από τις 4 σχολές Καλών Τεχνών που λειτουργούν στην Ελλάδα.

Εμείς επισκεφτήκαμε τα κτίρια της σχολής Ιούνιο, με κοντομάνικα και ζέστη. Απρόσκλητοι και αιφνιδιαστικά, θέλαμε να πάρουμε μια γεύση χειροτεχνίας κατευθείαν από την πηγή και να μάθουμε από πρώτο χέρι από πού έρχονται τα παιδιά σε αυτό το άκρο της Ελλάδας και τι τέχνη εξασκούν (συναντήσαμε παιδιά από παντού, μέχρι και έναν Πολωνό φοιτητή που ήρθε με το πρόγραμμα Erasmus για ένα εξάμηνο).

Στις αίθουσες γινόταν ένας χαμός, όλοι δούλευαν πυρετωδώς, αγόρια και κορίτσια βουτηγμένα πάνω από τις δημιουργίες τους... αλλά όλα ήταν σχεδόν αθόρυβα, επικρατούσε ένας υπόκωφος αναβρασμός. Άκουγες μόνο ήχους από εργαλεία, σφυριά, πινέλα, χαρτόνια, κι έβλεπες χέρια πάνω σε γύψο και πηλό, πυρακτωμένα βλέμματα να περιεργάζονται μορφικές ατέλειες, ενώ διασχίζοντας τους διαδρόμους και περνώντας έξω από κάποιες αίθουσες, ένιωθες τη μυρωδιά της μπογιάς και του τριμμένου ξύλου να σου τρυπάει τα ρουθούνια.

Η σχολή δέχεται περίπου 70-80 πρωτοετείς φοιτητές κάθε χρόνο που έρχονται στην πιο ψυχρή πόλη της χώρας να δημιουργήσουν κομψοτεχνήματα από το τίποτα. Άλλοι συνεχίζοντας την παράδοση από το σπίτι τους, άλλοι αναζητώντας την κλίση τους και άλλοι ταγμένοι ήδη σε αυτό που θα υπηρετήσουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Εδώ οι ειδικότητες βιοπορίζουν και εξευμενίζουν ταυτόχρονα, η ζωγραφική, η γλυπτική, η χαρακτική, το κόσμημα (με το μοναδικό εργαστήριο σε σχολή Καλών Τεχνών στην Ελλάδα), η κεραμική. Εδώ.. που η φύση μεγαλουργεί και το υψόμετρο καθορίζει τα πάντα.

Οι φοιτητές της σχολής λένε ότι εμπνέει η ησυχία και το κρύο. Λες και στο μεγάλο υψόμετρο ‘’μπολιάστηκε'' μια αόρατη πηγή ιδεών και σκέψεων που παίρνει μορφή, μετουσιώνεται, γίνεται κάτι απτό, χάρμα οφθαλμών, που αποκτά αξία και προσφέρει τέρψη...

Μετά από μια σύντομη ξενάγηση και μερικές σκόρπιες κουβέντες με καθηγητές και φοιτητές επί τω έργω, τους αφήσαμε στον ''οίστρο'' τους και συνεχίσαμε την περιπλάνησή μας στην πόλη. Η ζωγραφιά του Αγγελόπουλου στον τοίχο μας ξεπροβόδισε ιδανικά. ''Fin''...

Η δυτική Μακεδονία είχε, ούτως ή άλλως, λόγους να καμαρώνει: την παρθένα φύση και την άγρια ζωή, το αυθεντικό φαγητό και τους ζεστούς ανθρώπους. Εδώ και χρόνια πια έχει και το εκκολαπτήριο της υπέρτατης ανθρώπινης δημιουργίας, έχει τη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας.