Το βαλς των δέντρων και του ουρανού
Το δέντρο της ζωής, κάτω από τα Λευκά Όρη.
.
.
.
Η εικόνα των μοναχικών δέντρων, που αιωρούνται ανάμεσα στις βουνοπλαγιές και τον ουρανό, η εικόνα ενός μοναχικού δέντρου - που μονομαχεί με τους αέρηδες και την ξεραΐλα και μοιάζει σαν μαζεύει στα κλαδιά του όλη την πολύπαθη ιστορία ενός τόπου ή και τοπίου με την αιώνια σεμνή σιωπή του, μας στοιχειώνουν τελικά για πολύ καιρό, μετά από κάθε ταξίδι.
Κοιλάδα των Κέδρων, Κύπρος
Ψαράδες Πρεσπών, Μακεδονία
Καρπενήσι
Αχελώος, Θεσσαλία
Φοινικόδασος Πρέβελης
Γράμμος, Καστοριά
.
.
.
Δέντρα σαν γλυπτά. Παραποτάμια. Ξεριζωμένα από κατολισθήσεις και ανθρώπινη αμέλεια. Ακίνητοι πράσινοι γίγαντες που κρύβουν το φως του ήλιου. Ψιλόλιγνα δέντρα που κρύβονται από μια ασθενική ομίχλη. Δάση που ανάμεσα από τις συστάδες των φύλλων τους ξεχωρίζει μια φέτα ουρανού. Ξεχωριστές ποικιλίες – ισχυροί συμβολισμοί παραδόσεων. Τα ξεμοναχιασμένα κι αιωνόβια έλατα. Τα δέντρα της λεβεντιάς, που φυτρώνουν μόνο στα ψηλά βουνά. Άλλα ανεμοδαρμένα που στέκονται όρθια στις θέσεις τους, καμιά εκατοσταριά χρόνια.
“Κάτω από τις φυλλωσιές δέντρων, ο θόρυβος σβήνει. Ας ξαναγυρίσουμε στο πράσινο (ακόμη και στα αιχμάλωτα δέντρα των δικών μας πόλεων). Ή όταν έχουμε ελεύθερο χρόνο να ταξιδεύουμε κάτω από τη σκιά τους…Για τη ψυχή μας, για το μυαλό μας, για την υγεία μας.”
*Ο τίτλος είναι από το ομώνυμο μυθιστόρημα «Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» του Guenassia Jean-Michel, εκδόσεις Πόλις.